13 minuten

door Sarah Pinborough

Het verhaal

Natasha Howlands lichaam wordt 's morgensvroeg uit het ijskoude water gehaald. 13 minuten is ze dood geweest, maar ze kan opnieuw tot leven gebracht worden.

Wat daarna volgt is de zoektocht naar wat er precies gebeurd is. Hoe belandde Tasha in het water? Wat hebben haar 2 beste vriendinnen, Hayley en Jenny, te verbergen? Herstelt de vriendschap tussen Natasha en Rebecca zich? Heeft Becca's vriends, Aiden, misschien iets met de gebeurtenissen te maken?

Waar en wanneer?

13 minuten speelt zich af in een klein, Brits dorpje. Veel gebeurt er niet, want de jongere generatie wil er liefst zo snel mogelijk vertrekken. De meeste scènes spelen zich af bij de meisjes thuis of op school. Net als in vele andere young adultromans proberen de jongeren aan de realiteit te ontsnappen door drank, drugs en seks. 

Social media beheerst het leven van de tieners. Er wordt online gepest. Er wordt gefriend en gedefriend. Het aantal likes bepaalt je populariteit. Kortom, sociale media bepaalt of je erbij hoort of niet. 

Hoofdthema

Het hoofdthema voor mij is de druk die jongeren ervaren om erbij te horen. Die druk is voor sommigen zo hoog dat ze elke zin voor realiteit verliezen en hun eigen waarheid creëren. Dit gevoel wordt mooi overgebracht op de lezer omdat die ook voortdurend het noorden kwijt is en niet meer weet wat echt is en wat niet. 

In 13 minuten zijn alle personages vatbaar voor groepsdruk. Ze willen zo graag bij de juiste groep horen. Ze willen zo graag gezien worden. 

Mijn mening

Een verdeelde mening deze keer. Ik vind dat 13 minuten een paar heel sterke elementen bevat, maar het boek heeft ook heel zwakke momenten. 

Ik zal beginnen met de positieve punten. De openingsscène: prachtig! 'Ophelia ... ' Je denkt meteen aan het personage uit Hamlet van Shakespeare dat ook op mysterieuze verdrinkt. En je verwacht meteen hoogstaande en spannende literatuur. 

Die spanning kan Pinborough even vasthouden, vooral door het tweede positieve element in het boek: de structuur. De hoofdstukken worden vanuit verschillende perspectieven en in verschillende stijlen geschreven. Er zijn beschrijvende hoofdstukken vanuit het standpunt van Natasha en Rebecca, er zijn tekstberichten tusen Jenny en Hayley, er zijn dialogen tussen Natasha en haar dokter, er zijn politieverslagen, er zijn dagboekfragmenten van Natasha en krantenberichten. Je krijgt dus veel informatie te verwerken en dat verhoogt de betrokkenheid bij de zoektocht naar de waarheid. 

Een derde positieve element is de ontknoping. Er komt een wending in het verhaal die je niet ziet aankomen, ook al weet je eigenlijk vanaf de eerste pagina dat er een onverwachte wending moet komen. Hoedje af voor Pinborough dus om dit te bedenken. 

Tegenover deze positieve elementen staan er ook een aantal negatieve. Om te beginnen het tempo. Pinborough slaagt er voor mij niet in om, ondanks de vele trucjes, de spanning en het tempo hoog te houden. Het verhaal gaat heel lang in de verwachte richting van de gedoodverfde schuldigen, met hier en daar wel een interessant zijlijntje (vb. de verdachtmaking van Aiden), maar je zit op meer te wachten. 

Het boek bevat volgens mij ook iets teveel clichés: de blonde 'Barbies', de domme blondjes, de moeder die meer dan een wijntje te veel drinkt, de onverschillige ouders. Zelfs het schaakbord en de vergelijking van personages met pionnen is zo voor de hand liggend. 

Al bij al verdient het boek een positief rapport. Vooral jongeren die zich in dezelfde levensfase bevinden als de personages zullen genieten van dit boek. Er komen verschillende thema's aan bod waar jongeren tegenaan lopen, zoals de vergankelijkheid van vriendschappen en wat echt is op sociale media en wat niet. Om er maar een paar te noemen. 

Luister naar een fragment

(p. 151-152)