Blauwe plekken

door Anke de Vries

Het verhaal

Judith woont met haar moeder en broertje in een appartement in Den Haag. Haar vader kent ze niet. Judith doet erg haar best, zowel thuis als op school, maar voor haar moeder is het nooit goed. Ze wordt voortdurend boos op Judith en dan slaat ze haar. Judith probeert de blauwe plekken te verdoezelen, verzint allerlei excuses of - als ze te erg toegetakeld is - blijft thuis van school. Toevallig raakt ze bevriend met Michiel, een jongen uit haar klas. Michiel woont bij zijn tante omdat hij zelf een moeilijke relatie heeft met zijn vader. Bij Michiel thuis bloeit Judith open, maar hoe graag ze soms ook zou willen, ze durft haar geheim niet te delen.

Waar en wanneer?

Het verhaal van Judith speelt zich hoofdzakelijk af in Den Haag, de plaats waar Judith woont en naar school gaat. Er wordt geen precieze tijd meegedeeld, maar alles wijst erop dat het verhaal zich afspeelt in de periode dat het geschreven is: eind jaren '80 - begin jaren '90 dus. Het verhaal vertelt ongeveer een jaar uit Judiths leven.

Hoofdthema

Het hoofdthema van Blauwe plekken is, zoals de titel al doet vermoeden, (kinder)mishandeling. Wat doet mishandeling met iemand? Waarom zien mensen uit de omgeving van het slachtoffer de signalen niet?

Mijn mening

Blauwe plekken heeft mij positief verrast. De titel geeft al veel weg over de inhoud, dus ik verwachtte me aan een overdosis drama vanaf de eerste zin. Niets is minder waar. Het verhaal van Judith, het hoofdpersonage, wordt verteld in eenvoudige zinnen, eerder feitelijk, zonder overdreven emoties ... en net daardoor komt het hard binnen. Je leest hoe het leven van Judith beheerst wordt door enerzijds de angst voor haar moeder en anderzijds de pogingen om liefde en bevestiging van haar te krijgen. Daartussen probeert ze gewoon kind te zijn.

Wat ik heel sterk vind in dit verhaal is dat het niet alleen focust op de ellende en de pijn van het hoofdpersonage, maar dat we Judith ook zien door de ogen van de verschillende nevenfiguren: Michiel, de meester van Judith, de tante van Michiel, de onderburen, de mevrouw van de crèche ... allemaal zien ze bepaalde facetten van Judith. Allemaal maken ze zich op bepaalde momenten zorgen om haar en vragen ze zich af wat er aan de hand is. Bij sommigen spookt het scenario van mishandeling zelfs door hun hoofd, maar allemaal hebben ze hun eigen reden om dat vreselijke scenario opnieuw te verdringen.

Ik vind het verhaal heel sterk opgebouwd, alleen het einde had voor mij beter uitgewerkt mogen worden. Het verhaal neemt uiteindelijk de wending waarop iedereen zit te wachten, maar het gaat dan allemaal bijzonder snel. Er worden amper een paar bladzijden aan besteed. Het open einde vind ik dan weer heel gepast. Een nieuw begin, een nieuw hoofdstuk, een nieuwe toekomst.

Luister naar een fragment

(p. 76)